Tekst źródłowy strony Bank Akceptacyjny SA

'''Bank Akceptacyjny SA''' – utworzony 29.05.1933 w Warszawie do obsługi akcji oddłużeniowej rolników z kapitałem 12,5 mln zł, podniesionym w 1938 do 20 mln. Zajmował się m.in. konwertowaniem krótkoterminowych zobowiązań rolników na średnioterminowe oraz rozprowadzał rządową pomoc finansową między instytucje wierzycielskie ponoszące straty w wyniku konwersji długów rolnych. Był własnością: skarbu państwa (52%), [[Banku Polskiego SA]] (24%), [[Banku Gospodarstwa Krajowego]] (12%), [[Państwowego Banku Rolnego]] (12%). Podstawą działania banku była ustawa z 24.03.1933 o ułatwieniach dla instytucji kredytowych przyznających dłużnikom ulgi w zakresie wierzytelności rolniczych. Zasady działania banku: rolnik-dłużnik zawierał z wierzycielem układ konwersyjny, który rozkładał spłatę długu (zwykle na 7 lat) z roczną lub dwuletnią karencją kapitału. Układ przywidywał też obniżenie oprocentowania w ciągu dwóch pierwszych lat oraz pokrycie 50% strat wynikłych z karencji kapitału. Następnie wierzyciel zawierał układ z Bankiem Akceptacyjnym, który przewidywał wyrównanie oprocentowania do poprzedniej wysokości w ciągu dwóch lat oraz pokrycie 50% strat wynikłych z karencji kapitału. Konwersji podlegały długi gospodarstw do 100 ha, w których zadłużenie przekraczało 50 zł na 1 ha oraz gospodarstw większych, gdy zadłużenie przekraczało 35% wartości majątku. W celu upłynnienia wierzytelności rolniczych otwarto kredyt akceptacyjny. Bank udzielał go drogą akceptacji weksli ciągnionych albo poprzez wystawianie własnych weksli. Działalnością tą kierował Komitet Konwersyjny. W 1938 rozmiary akcji konwersyjnej za pośrednictwem banku osiągnęły 409 mln. Akcja oddłużeniowa przyniosła ograniczone efekty, nie dotyczyła prywatnego kredytu, zwykle dotyczącego uboższych chłopów. Prezesem Rady Nadzorczej był Władysław Wróblewski, faktycznym kierownikiem Kazimierz Stamirowski. Bank Akceptacyjny opierał się na strukturach organizacyjnych Państwowego Banku Rolnego; posiadał dwie delegatury: w Poznaniu i Lwowie. W czasie II wojny światowej działał w ograniczonym zakresie w Generalnym Gubernatorstwie. W październiku 1948 postawiony w stan likwidacji, w związku z reformą bankową.

Źródła: ''Bank Akceptacyjny S.A. w Warszawie'' [w:] W. Morawski, ''Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku'', Warszawa 1998; ''Bank Akceptacyjny na pomoc rolnikom'', [https://www.pb.pl/bank-akceptacyjny-na-pomoc-rolnikom-955467] (dostęp: 12.04.2020); W. Morawski, ''Bank Akceptacyjny S.A.'', „Gazeta Bankowa” 1990, nr 17; tenże, ''Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej'', Warszawa 1996; tenże, ''Od marki do złotego. Historia finansów Drugiej Rzeczypospolitej'', Warszawa 2008; ''Uchwała Rady Ministrów z dnia 24 lipca 1948 r. w sprawie odebrania koncesji i likwidacji przedsiębiorstwa „Bank Akceptacyjny Spółka Akcyjna” w Warszawie'', Monitor Polski 1948, nr A-66, poz. 485; ''Ułatwienia dla instytucji kredytowych, przyznających dłużnikom ulgi w zakresie wierzytelności rolniczych'', Dz. U. 1934, nr 109, poz. 973.